Nâzım Hikmet Ran

Nâzım Hikmet Ran (November 20, 1901 – June 3, 1963), commonly known as Nâzım Hikmet was a Turkish poet, playwright, novelist and memoirist who is acclaimed in Turkey as the first and foremost modern Turkish poet, is known around the world as one of the greatest international poets of the twentieth century. He earned international fame with his lyric power, through the "lyrical flow of his statements".He has been referred to as a "romantic communist" or a "romantic revolutionary".He was repeatedly arrested for his political beliefs and spent much of his adult life in prison or in exile. His poetry has been translated into more than fifty languages.

-

http://en.wikipedia.org/wiki/Nazim_Hikmet

-

Ο Ναζίμ Χικμέτ (1901-1963), ποιητής και δραματουργός. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τουρκίας. Πέθανε στη Μόσχα από καρδιακή προσβολή.

-

http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/04/nazim-hikmet/

-

En guzel deniz, henuz gitilmemis olandir
(η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ταξιδέψει ακόμα)

Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε

Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά

Τόσο μα τόσο σοβαρά

Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ’ έναν τοίχομε τα χέρια σου δεμένα

Ή μέσα στ’ αργαστήρι

Με λευκή μπλούζα και μεγάλα ματογυάλια

Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι,

Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα ‘χεις δει το πρόσωπό τουςκαι θα πεθάνεις ξέροντας καλά

Πως τίποτα πιο ωραίο, πως τίποτα πιο αληθινό απ’ τη ζωή δεν είναι.
[Για τη ζωή, απόδοση Γιάννης Ρίτσος]
—————————

(Απόσπασμα απ’ το ποίημα “Ταξίδι στην Ουγγαρία”. Δημοσιεύτηκε στη “Λιτερατούρναγια Γκαζέτα” της 30.5.53)
——————————————————————–
Να με πιστέψετε…. Μέρες καλές θα δούμε, παιδιά,μέρες καλές
ηλιόλουστες
θα δούμε.
Για δες.
Μέσα σε τούτη τη φωτιά
που αποσπάστηκε απ’ τον ήλιο
καίνε
μυριάδες κόκκινες καρδιές
Βγάλ’ την κι εσύ
Βγάλ’ την καρδιά σου
απ’ των στηθιών σου το κλουβί
και ρίξ’ την
μέσα σε τούτη τη φωτιά που κόπηκε απ’ τον ήλιο.
Πέταξε την καρδιά σου κοντά στις καρδιές μας!
Εμείς γεννηθήκαμε απ’ τη φωτιά, το χώμα, το νερό, το σίδερο.
Τον ήλιο η κυρά μας βυζαίνει στα μωρά μας.
Χώμα μυρίζουνε τα μπακιρένια γένια μας….

[Δε μας αφήνουν να τραγουδάμε, Οχτώβρης 1949]———————————————————

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ Μια ελληνοπούλα τώρα μ’ αγκαλιάζει.

Σαν τρυφερό ελιοκλώναρο τα χέρια έχουν τυλίξει γύρω το λαιμό μου

και με κοιτάει στα μάτια και ρωτάει:“Μπάρμπα, πότε θα γίνει στην Ελλάδα και στα δικά σας μέρη, στην Τουρκία αυτό που γίνεται στην Ουγγαρία;Πότε θα ‘ρθει η σειρά μας, τα παιδάκια να προσκαλέσουμε της Ουγγαρίαςνα δουν και τη δικιά μας την πατρίδα;”Πότε λοιπόν;… Τ’ ακούς ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ,πως τα παιδιά μας ανυπομονούνεκαι δεν κρατιούνται; Πρέπει να βιαστούμε

-

LET'S GIVE THE WORLD TO THE CHILDREN

Let's give the world to the children just for one day

like a balloon in bright and striking colours to play with

let them play singing among the stars

let's give the world to the children

like a huge apple like a warm loaf of bread

at least for one day let them have enough

let's give the world to the children

at least for one day let the world learn friendship

children will get the world from our hands

they'll plant immortal trees

Moscow, 21 May 1962 tr. by Fuat Engin

-

http://www.nazimhikmetran.com/english/index.html

NAZIM HIKMET AS A PAINTER: