“There's no real objection to escapism, in the right places... We all want to escape occasionally. But science fiction is often very far from escapism, in fact you might say that science fiction is escape into reality... It's a fiction which does concern itself with real issues: the origin of man; our future. In fact I can't think of any form of literature which is more concerned with real issues, reality.” ― Arthur C. Clarke
Saturday, December 18, 2010
MOONDOG
http://en.wikipedia.org/wiki/Moondog
-
In a search for new sounds, Moondog also invented several musical instruments, including a small triangular-shaped harp known as the "Oo", another which he named the "Ooo-ya-tsu", and (perhaps his best known) the "Trimba", a triangular percussion instrument that the composer invented in the late 40s. The original Trimba is still played today by Moondog's friend Stefan Lakatos, a Swedish percussionist, to whom Moondog also explained the methods for building such an instrument.
-
ο Hardin στα δέκαεξι του χάνει την όραση του σε ένα ατύχημα και αφού μαθαίνει τις αρχές της μουσικής σε διάφορα σχολεία τυφλών, καλλιεργεί από μόνος του την ικανότητα της ακοής και της σύνθεσης, μετακομίζει στο batesville του arkansas όπου μένει μέχρι το 1942, οπότε παίρνει υποτροφία να σπουδάσει στο memphis. την επόμενη χρονιά μετακομίζει στην νέα υόρκη όπου και γνωρίζει συνθέτες της κλασικής και τζαζ μουσικής που θα τον επηρεάσουν με την σειρά τους.
http://mixedgoods.wordpress.com/2009/11/01/moondog/
-
-
moondog on the streets of new york (1953)
download here
-
moondog (1956)
download here
-
more moondog (1956)
download here
-
Moondog - Moondog (1969)
download here
-
moondog ii(1971)
download here
-
h’art songs (1978)
download here
-
a new sound from an old instrument (1979)
download here
-
elpmas(1992)
download here
-
sax pax for a sax (1994)
download part 1
part 2
-
Tuesday, September 21, 2010
Yilmaz Güney - Serif Gören - Yol (aka The Road) (1982)
DVD rip | 110 min | XviD 720x528 | 1621 kb/s | 448 kb/s AC3 | 25 fps | 1.58 GB + 3% recovery
Turkish | Subtitles: English, Spanish, French, Portuguese and Russian .srt | Genre: Drama | MU/RS
The story is a powerful and fascinating tale of several prisoners on temporary leave from a prison, and the crucial events that they face. Tragedy and sadness are prevalent, despite the fact that each character's leave has a very different outcome, and the film excellently and compellingly explores how the characters must face their difficult circumstances. It addresses a wide range of forces, political, social, familial, that impact the lives of the characters, and comments on all of these. The film's exploration of these issues ranges from blunt and harsh, to subtle and satirical and the actors are simply fabulous.
Realized on film by Yilmaz Güney's assistant director Serif Gören based on the screenplay by - and technical direction of - imprisoned political prisoner, author, actor, and filmmaker Güney, Yol is an elegantly spare, haunting, and socially relevant portrait of repression, tyranny, isolation, and inhumanity. By juxtaposing images of transnational public transportation (in particular, trains and rural buses) and varied landscape that characterize the disparate paths of the furloughed prisoners, Güney illustrates, not only the country's innate cultural and ethnographic diversity, but more importantly, the universality of oppression.
Moreover, through repeated episodes of martial law curfews, random check points and inspections, and civilian searches, Güney draws an implicit parallel in the paradoxical status of the conditionally liberated prisoners with the broader depiction of curtailed personal freedom among the general population under the nation's military rule. Inevitably, the sad, often tragic plight of the prisoners' elusive search for a sense of normalcy serves, not only as a microcosmic representation of life under political instability and a repressive regime, but also as a distilled and elementally human contemporary document of desolation, struggle, compassion, and perseverance.
Güney’s approach to his topic goes way beyond simplistic finger-pointing however. It goes without saying that a leftist like Güney is going to be critical of the repressive government and military elements in Turkey, but, surprisingly, Güney saves his most scathing attacks for some of the more archaic values and traditions of the people of Turkey. He places a great deal of the blame on the nature of the society and its belief systems. This is a society that badly mistreats its women. Even though this film is composed of five nearly independent storylines, they add to each other’s strength by their interactions.
-
link for downloading
Sunday, September 5, 2010
O Δήμαρχος της κοινότητας Marinaleda στον Βοτανικό Κήπο
-
-
Εκδήλωση-Συζήτηση
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ MARINALEDA
ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ στις 20:00
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ
H Marinaleda, μια κοινότητα 2645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα.
"Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους! Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες"
Σχετικοί σύνδεσμοι:
http://en.wikipedia.org/wiki/Marinaleda,_Spain (στα Αγγλικά)
http://www.marinaleda.com/, επίσημη ιστοσελίδα(στα Ισπανικά)
Ελληνικός τύπος:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=153783
Ελεύθερος Κοινωνικός Χωρος -"Βοτανικός Κήπος":
http://www.votanikoskipos.blogspot.com/
Wednesday, August 18, 2010
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ "ΔΙΟΔΙΑ-STOP"
-
ΔΙΟΔΙΑ:ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ-ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ
-
ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΟ
http://epitropesdiodiastop.blogspot.com/
Sunday, August 8, 2010
Tuesday, August 3, 2010
Tuesday, June 29, 2010
Wednesday, June 23, 2010
The Venezuelan brass ensemble
The Venezuelan Brass Ensemble came into being in 2004 from Venezuela's state youth orchestra system (FESNOJIV).
This unique, State-sponsored system comprises some 200 children's and young people's orchestras. Its members come from various parts of the country and from different youth orchestras, most of them integrated into the musical and academic syllabus of the national youth orchestra, the Simon Bolivar Youth Symphony Orchestra of Venezuela.
The Venezuelan Brass Ensemble has set itself the task of giving fresh impetus to brass-instrument education in Venezuela. Since its foundation under the patronage of José Antonio Abreu, father of the Venezuelan orchestral movement, the Venezuelan Brass Ensemble has raised its professionalism to a high level with the exemplary support of internationally recognized musicians. Thanks to the academic guardianship assumed by the Berlin Philharmonic, and the financial support given by the Inter-American Development Bank, high-calibre teachers have been signed up for master classes in Venezuela.
The first international tour under the direction of Thomas Clamor in 2005 took the Venezuelan Brass Ensemble to Colombia, Peru, Ecuador and Chile, featuring concerts and also workshops with local professors for brass.
In Venezuela itself, the national youth orchestra is a regular guest in established concert series. In September 2005, in the course of the Youth Symphony Orchestra's major tour of Germany, the ensemble made its German debut in Hamburg at the Kinder zum Olymp conference; its programme included classical works by Byrd, Bernstein and Gershwin and featured the first performance of the Grand Fanfare for brass instruments by Giancarlo Castro.
Sunday, June 20, 2010
John Holloway
John Holloway (born 1947) is a lawyer, Marxist-oriented sociologist and philosopher, whose work is closely associated with the Zapatista movement in Mexico, his home since 1991. It has also been taken up by some intellectuals associated with the piqueteros in Argentina; Abahlali baseMjondolo movement in South Africa and the Anti-Globalization Movement in Europe and North America. He is currently a teacher at the Institute for Humanities and Social Sciences at the Autonomous University of Puebla.
-
"change the world without taking power"
THE MEANING OF REVOLUTION TODAY BY JOHN HOLLOWAY
download the book in pdf (english)
-
Ο Phil Hearse σto παρακάτω άρθρο (International Viewpoint, τεύχος 355, Δεκέμβριος 2003, σελ. 28-33) ασκεί κριτική στο πρόσφατα δημοσιευμένο βιβλίο του John Holloway, «Change the World Without Taking Power, The Meaning of Revolution Today», Pluto Press 2002
του Phil Hearse
Το να πραγματευτεί κανείς τις ιδέες που περιέχονται σ’ αυτό το βιβλίο είναι χρήσιμο, όχι γιατί ο John Holloway έχει λεγεώνες αφοσιωμένων οπαδών που τον ακολουθούν, αλλά γιατί πολλές από τις ιδέες που προβάλλει σχετικά με τη ριζική κοινωνική αλλαγή είναι πλατιά διαδεδομένες μέσα στο κίνημα για «την παγκόσμια δικαιοσύνη» και στο αντιπολεμικό κίνημα διεθνώς.
Η ιδέα της άρνησης της κατάληψης της εξουσίας έγινε πρόσφατα δημοφιλής χάρη στο Subcommandante Marcos, ηγέτη των Ζαπατίστας. Όπως και πολλά άλλα απ’ αυτά που ο Subcommandante λέει, η ιδέα αυτή ήταν αρκετά διφορούμενη, διότι σε κάθε περίπτωση ο EZLN, αντιπροσωπεύοντας έναν ιθαγενή πληθυσμό σε μια μικρή γωνιά του Μεξικού, δεν έχει τη δυνατότητα να καταλάβει την εξουσία - τουλάχιστο με τις δικές του δυνάμεις. Εντούτοις, η βασική ιδέα της επαναστατικής αλλαγής των κοινωνικών σχέσεων χωρίς κατάκτηση της εξουσίας υπάρχει εδώ και πολύ καιρό.
Μολονότι ο Holloway έχει ορισμένα κριτικά λόγια να πει για τους Tronti και Antonio Negri, πνευματικούς γονείς των ρευμάτων της ιταλικής Αυτονομίας, τα κύρια επιχειρήματά του προέρχονται κατευθείαν απ’ αυτούς: μην αντιπαρατίθεστε με την εξουσία των αφεντικών στο κόσμο της εργασίας, αποτραβηχτείτε απ’ αυτόν. Δημιουργήστε αυτόνομους χώρους - αυτόνομους από τα αφεντικά, αυτόνομους από το καπιταλιστικό κράτος. Βεβαίως, αυτό σημαίνει αγώνα, αλλά όχι τη δημιουργία κομματικών μηχανισμών ή την κατάληψη της εξουσίας.
Μερικά από τα πράγματα που ο Holloway λέει στο ξεδίπλωμα της επιχειρηματολογίας του είναι αρκετά διαδεδομένα στα σημερινά ριζοσπαστικά κινήματα· πηγαίνουν κατευθείαν στην καρδιά των ζητημάτων της επαναστατικής στρατηγικής, και, ρητώς, ο κύριος στόχος της πολεμικής του Holloway είναι ο επαναστατικός μαρξισμός.
Κρίνοντας ένα βιβλίο σαν κι αυτό, σημαίνει παράθεση εκτενών αποσπασμάτων ώστε οι αναγνώστες να μπορέσουν οι ίδιοι να κρίνουν τα επιχειρήματα. Όμως προκαταβάλλοντας θα λέγαμε ότι τα αποφασιστικά επιχειρήματα του Holloway είναι τα εξής:
για το υπόλοιπο άρθρο πατήστε εδώ
Thursday, June 10, 2010
John Berberian
John Berberian(b New York City, c. 1941) is an American musician known for his virtuosity on the oud, the Middle Eastern stringed instrument. His parents were Armenian immigrants. His father was an accomplished oud player, as well as instrument maker, and oud masters of Armenian, Turkish, Arabic and Greek heritage frequented his family's home. He first recorded traditional oud music with violinist Reuben Sarkisian, when a student at Columbia University in the mid 1950s. He subsequently recorded for a variety of labels including MGM, RCA, Roulette, Verve and Mainstream Records. He expanded beyond the ethnic music market in the mid to late 1960s, decades before "world music" became fashionable, with a series of LPs which explored fusions between traditional Middle Eastern music, psychedelic rock and jazz. These included "Expressions East" (1964), "Music of the Middle East" (1966), and "Middle Eastern Rock" (1969) with guitarist Joe Beck. Berberian has commanded the respect of musicians worldwide. He has been featured in numerous concerts and dances throughout the USA, Canada and South America, and is one of only a handful of musicians worldwide given the title of Udi (oud master). He now lives in Massachusetts and maintains an active performance schedule.
-Oud Artistry Of John Berberian
http://www.megaupload.com/?d=6231ATT8
pass:record-fiend.blogspot.com
-
http://rapidshare.com/files/392050919/Middle_Eastern_Rock_68.zip.html
-
Tuesday, May 18, 2010
KIKUJIRO NO NATSU [1999]
PAGE WITH INFO AND LINKS
http://rapidshare.com/files/118363629/Kikujiro.no.natsu.1999.DVDRip.XviD-MP.part1.rar
http://rapidshare.com/files/118365315/Kikujiro.no.natsu.1999.DVDRip.XviD-MP.part2.rar
http://rapidshare.com/files/118366369/Kikujiro.no.natsu.1999.DVDRip.XviD-MP.part3.rar
http://rapidshare.com/files/118368849/Kikujiro.no.natsu.1999.DVDRip.XviD-MP.part4.rar
http://rapidshare.com/files/118370604/Kikujiro.no.natsu.1999.DVDRip.XviD-MP.part5.rar
http://rapidshare.com/files/118372140/Kikujiro.no.natsu.1999.DVDRip.XviD-MP.part6.rar
http://rapidshare.com/files/118373908/Kikujiro.no.natsu.1999.DVDRip.XviD-MP.part7.rar
-
Wednesday, May 12, 2010
«ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ»
Sunday, May 2, 2010
ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, ΝΕΑ ΠΡΟΤΥΠΑ...(ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ "ΙΟΥ" http://www.iospress.gr/ )
Η γοητεία του τουρκικού μοντέλου
Μέχρι πρότινος, τα μοντέλα που επικαλούνταν πολιτικοί και δημοσιογράφοι του «μεσαίου χώρου» ήταν αυτά της προηγμένης Δύσης: Σκανδιναβία, Γερμανία, Ιαπωνία, άντε και ΗΠΑ… Με το ξέσπασμα της κρίσης, ωστόσο, ακόμη κι αυτές οι φαντασιώσεις συρρικνώνονται δραματικά.
Όπως διαπιστώνουμε από πρόσφατα δημοσιεύματα των εφημερίδων που κανοναρχούν αυτή τη βίαιη προσαρμογή της εθνικής μας ψυχολογίας στις επιταγές των νέων καιρών, το καινούριο μας πρότυπο δεν (πρέπει να) είναι άλλο από τη γειτονική μας Τουρκία. Τη χώρα, με άλλα λόγια, που μέχρι τώρα βαθμολογούσαμε -σαν καλοί ευρωπαίοι- τις προσπάθειές της «να μας μοιάσει», εκδημοκρατίζοντας τις αυταρχικές δομές της!
Το σαφέστερο δείγμα του νέου λόγου μας το πρόσφερε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο του Αλέξη Παπαχελά στην «Καθημερινή» (7.4.10), με τις εντυπώσεις του από μια πασχαλιάτικη εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Σε αντίθεση με «μια Ελλάδα που εδώ και καιρό αδυνατεί να δαμάσει το πολύ μίζερο και κακό κομμάτι του εαυτού μας», διαβάζουμε, «η Τουρκία έχει κάνει μεγάλα βήματα και αυτό είναι πλέον πρόδηλο δια γυμνού οφθαλμού. Από πλευράς υποδομών, επιχειρηματικότητας, εξωστρέφειας και εκπαίδευσης, τα πράγματα έχουν προχωρήσει πολύ. […] Η Τουρκία νιώθει τώρα έναν πρωτόγνωρο δυναμισμό και μια καινούρια αυτοπεποίθηση. Είναι λογικό όταν έχει ανάπτυξη 6% και σημαντικοί αναλυτές την κατατάσσουν, μαζί με την Ινδία, στις χώρες που θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία».
Ιδιαίτερη γοητεία ασκεί στο διευθυντή της «Καθημερινής» το εκπαιδευτικό σύστημα της γείτονος: «Στην Παιδεία οι Τούρκοι έχουν καταφέρει να προσελκύσουν ιδιωτικά κεφάλαια και να πετύχουν μια σοβαρή συνεργασία κράτους και ιδιωτών που έχει λαμπρά αποτελέσματα. Οι εγκαταστάσεις ορισμένων τουρκικών πανεπιστημίων, αλλά και το περιεχόμενο των σπουδών τους, αφήνουν πίσω τα ελληνικά ΑΕΙ που βουλιάζουν στη μιζέρια και τις μικροδιαπλοκές της μετριότητος και του συνδικαλισμού».
Εν ολίγοις, «η σημερινή Τουρκία θυμίζει από πολλές απόψεις την Ελλάδα της ευφορίας του 2004, με τη διαφορά πως την διαχειρίζεται με μεγαλύτερη σοβαρότητα και αφού έχει λύσει τα αυτονόητα ζητήματα που εμάς δεν μας αφήνουν να πάμε μπροστά». Ώρα, με άλλα λόγια, να τη μιμηθούμε – επιλύοντας, με τον ίδιο προφανώς τρόπο, «τα αυτονόητα».
Δεν είναι όμως μόνο η «Καθημερινή» που, μέσα στην κρίση, ανακάλυψε τον τουρκικό δρόμο προς την ευημερία. Λίγες μέρες μετά, το ομόφρον «Βήμα» μας προτείνει κι αυτό να πάρουμε μαθήματα απ’ την Τουρκία, μια χώρα που «έμαθε να ζει με το ΔΝΤ» (18.4.2010). Την εικόνα συμπληρώνουν, τέλος, οι ενθουσιώδεις προτροπές διαφόρων οικονομικών ενθέτων και ηλεκτρονικών εφημερίδων, που μας καλούν -κι αυτά- να μιμηθούμε την «αναπτυξιακή» στρατηγική των γειτόνων μας, ιδίως στον τουριστικό τομέα.
Πού οφείλεται όμως αυτή η ξαφνική επανεκτίμηση των «προσόντων» της Τουρκικής Δημοκρατίας από τα εθνικά υπερήφανα ΜΜΕ μας;
Μάλλον όχι στις οικονομικές επιδόσεις της γείτονος αυτές καθαυτές. Άγνωστό πού βρήκε π.χ. ο Παπαχελάς την «ανάπτυξη 6%» που τον εντυπωσίασε, αφού σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Άγκυρας το τουρκικό ΑΕΠ μειώθηκε μέσα στο 2009 κατά 4,7% (AFP 31/3/10). Δύσκολα μπορεί επίσης να ζηλέψει κανείς μια κοινωνία όπου ο επίσημος κατώτατος μισθός δεν φτάνει καν τα 300 ευρώ, ενώ το μέσο μηνιαίο εισόδημα των φτωχότερων οικογενειών κυμαίνεται γύρω στα 150 ευρώ (Le Monde Diplomatique, 9/2008). Εκτός κι αν θαμπώνεται από το «επίτευγμα» ότι 35 Τούρκοι φιγουράρουν στη λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων της υφηλίου!
Μια απλή ματιά στα διεθνή πρακτορεία αρκεί άλλωστε για να διαπιστώσουμε ότι, μέσα στους πρώτους μήνες του 2010, η «φερεγγυότητα» της τουρκικής οικονομίας και το ενδεχόμενο ενός ακόμη «πακέτου πιστώσεων» του ΔΝΤ προς την Άγκυρα τροφοδότησαν παρόμοια επικοινωνιακά παιχνίδια «εκτιμητών» με αυτά που εδώ χαρακτηρίστηκαν σαν εκβιασμοί επαγγελματιών κερδοσκόπων. Αντιδρώντας δε σ’ αυτές τις πιέσεις, η κυβέρνηση Ερντογάν ανέβαλε στις 10 Μαρτίου επ’ αόριστον τις διαπραγματεύσεις για το επίμαχο δάνειο.
Αυτό που μένει είναι η γοητεία που ασκεί ένα αυταρχικό κράτος, συνηθισμένο να μην πολυδίνει λογαριασμό στους πολίτες του αλλά πλήρως υποταγμένο στα κελεύσματα των «παραγωγικών τάξεων», σε όσους αναλογίζονται με τρόμο τις αντιστάσεις που θα συναντήσει στα καθ’ ημάς η υλοποίηση των συνταγών του ΔΝΤ. Σ’ αυτό τον τομέα, η τουρκική εμπειρία μπορεί όντως ν’ αποδειχθεί διδακτική για τους κυβερνήτες μας.
το υπόλοιπο άρθρο βρίσκεται εδώ
Tuesday, April 27, 2010
"Workers against the so-called stability programme"
-
written by
Tassos Anastassiadis, Andreas Sartzekis
-
for the rest click here
-
Sunday, April 18, 2010
A photo (with a little bit of dust from the Icelandic volcano)
Saturday, April 10, 2010
Silver Apples
Silver Apples are a psychedelic electronic music duo from New York City composed of Simeon Coxe III, who performs as Simeon, on a primitive synthesizer of his own devising (also named The Simeon), and until his death in 2005, drummer Danny Taylor. The group was active between 1967 and 1969, before reforming in the mid 1990s. They were one of the first groups to employ electronic music techniques extensively within a rock idiom, and their minimalistic style, with its pulsing, driving beat and frequently discordant modality, anticipated not only the experimental electronic music and krautrock of the 1970s, but underground dance music and indie rock of the 1990s as well.
-
band history
-
Silver Apples(1968) and Contact(1969) download
-The Garden(1998) download
Thursday, April 8, 2010
Antonio Gramsci - I Giorni Del Carcere (1977)
Friday, April 2, 2010
Monday, March 22, 2010
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ.....
ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΟΛΕΝΤΑΣ |
ΑΣ ΛΗΞΟΥΝ |
Aς λήξουν ας λήξουν τώρα οι ερμηνείες όλες τώρα ας λήξουν οι δυνάστες του στείρου λόγου οι στεριανοί οι ασυνήθιστοι εις τα θαλάσσια ταξίδια του ουρανού οι συγκροτημένοι νόες που γεννούν σκουριασμένα μέλλοντα τώρα ας καταλήξουν τα ηλεκτρόδια εκπομπής των ειωθότων οι χαμηλοί τόνοι και τα low profile των φιδιών της κοινωνίας της γης τώρα ας καταλήξουν ας λήξουν τώρα τα θεσπισμένα όλα τα θεσπισμένα διατάγματα τα ψηφίσματα και οι νομοθετικές πράξεις η ψεύτικη συγκίνηση των δυναστών φιλάνθρωπων τα περιτοιχίσματα και οι περίβολοι που κρύβουν τον ουρανό ο ουρανός ας κρεμάσει τους χαμηλούς τόνους και τα προφίλ των φιδιών της κοινωνίας της γης τις ψυχρές καριερίστες που φυλάγουν την ευτυχία της ηδονής μέχρι να βρουν να την πουλήσουν στην υψηλότερη δυνατή τιμή ας τις αγνοήσουν οι αλήτες του Θεού στη γη μέχρι να λήξει η σπέκουλα, τα κέρδη, οι απολαβές, οι αμοιβές, οι μισθοί και οι αποζημιώσεις τώρα ας ανθίσουν τα πάθη, τα έντονα συναισθήματα οι μανίες, οι έντονες ροπές οι εκρήξεις οργής, τα ξεσπάσματα θυμού, η θέρμη οι δραματικές αναπαραστάσεις των παθών τώρα ας ανθίσουν οι λύκοι της στέπας τώρα ας κατασπαράξουν αστούς, μικροαστούς, μεγαλοαστούς, τώρα να λήξουν οι έρευνες που μπολιάζουν τα ειωθότα τώρα ας δείξουν οι δορυφόροι τους καρτερικούς πεζόδρομους του ουρανού τους αλήτες του Θεού ας δείξουν τώρα να λήξουν οι απαθείς, οι ψυχροί, οι αδιάφοροι οι άνευ πάθους, οι παθητικοί, οι αδρανείς οι ουδέτεροι, οι μη αντιδρώντες οι διπλωμάτες που συγκλίνουν κάτω από το βλέμμα του Θεού τώρα ας καταλήξουν οι στέγες των λιπαρών κάφρων τα λιπαρά τσουτσέκια που διανύουν ανενόχλητα την άσφαλτο του κέρδους το κέρδος ας λήξει. Το χάσμα, μέσα εκεί που λάμπει η υπεραξία της αγάπης ας λάμψει για όλες τις σπέκουλες της κοινωνίας της γης και ύστερα ας λήξουν καθώς και ο άνθρωπος που παίρνει χρώμα ζωντανού λίγο προτού πεθάνει έτσι και οι αστοί, μικροαστοί, μεγαλοαστοί τα γραφεία των υπουργών ας καταλήξουν τώρα και ας συσσωρευτούν υπό του ανέμου οι κομψοί αθεϊστές οι αλήτες του Θεού που αγαπούν και αγνοούν το πέρασμα του κοπαδιού και τους γύπες που το καθοδηγούν μες το τεράστιο μαντρί του παγκόσμιου χωριού για να το αρμέξουν, να το μπολιάσουν να μεγαλώσει να το βιάσουν ξανά και να του καταστρέψουν την ψυχή. Τώρα ας ανθίσουν οι που συγκινούνται άνευ λόγου, τα αγόρια που ερωτεύονται όλα τα κορίτσια τα κορίτσια που ερωτεύονται όλα τα αγόρια οι νευρικοί και οι εύθικτοι, οι ευερέθιστοι, οι κομψοί εξυβριστές τώρα ξανά ας ανθίσουν όσοι υποψιάστηκαν πως πάντα είχαν συντρόφους σε κάθε σάπια εποχή του παρελθόντος πως πάντα θα έχουν συντρόφους σε κάθε σάπια εποχή του μέλλοντος να βγω κι εγώ στο φως που τόσα χρόνια μόνος περιμένω να δω τους ποιητές και να τους πω κι εγώ, να συνεχίσω, ας λήξουν όλα τα ποιήματα που πίστεψαν στον εαυτό τους περισσότερο από τη ζωή οι ακαδημίες των ληγμένων ψυχών που τα βραβεύουν καθώς πιστεύουν πως οι μικροί καρτέσιοι έχουν κάτι να δώσουν απ’ τις μικρές οπτασίες εδώ χάμου κι εκεί χάμου που χαμουρεύονται ας λήξουν ας ανθίσουν τα νεύρα του ανθρώπου οι νότες οι μινόρες ας γίνουν μηνόρροια οι μη όροι της ψυχής που αγαπάει ex nihilo ας γίνουν όρια δάκρυα χαράς στη δημόσια ζωή φάκες στους μπολιαστές, ερευνητές, ποντίκια ας λήξουν οι πονηροί Πατέρες οι εργατοπατέρες οι μέλλοντες υπουργοί οι εκπρόσωποι τύπου ας καταλήξουν οι εργασιομανείς, οι ατάλαντοι τελειομανείς του τίποτα και της ανούσιας έρευνας που αξίζει λιγότερο από την επιχορήγησή της η θέση που εξασφαλίζει ασφάλεια και σταθερότητα ας λήξουν και ας ανθίσουν τα παλικάρια που ψήνονται όλη μέρα και όλη νύχτα πετούν τον κόπο τους και δε νοιάζονται για αποταμιεύσεις και ξαναψήνονται την άλλη μέρα και διατηρούνται νέοι μόνο για ν’ αγαπούν και να δίνουν τον κόπο τους σ’ ένα ζεϊμπέκικο η Λίλια* που πέταξε στα σκουπίδια τα λεφτά ενώ ήταν φτωχή και ορφανή μόνο γιατί την προσέβαλαν άδικα η Λίλια η μόνη του κόσμου ελπίδα. |
Sunday, March 21, 2010
5th International
Written by International Marxist Tendency Wednesday, 17 March 2010
The call issued by President Chavez to set up a new revolutionary international, the Fifth International, has provoked a passionate discussion in the ranks of the workers’ movement in Latin America and on a world scale. It is impossible for Marxists to remain indifferent to this question. What attitude should we take towards it?
The first question that needs to be answered is: do we need an International? Marxism is internationalist, or it is nothing. Already at the dawn of our movement, in the pages of the Communist Manifesto, Marx and Engels wrote: “The workers have no country.”
The internationalism of Marx and Engels was not a caprice, or the result of sentimental considerations. It flowed from the fact that capitalism develops as a world system—out of the different national economies and markets there arises one single, indivisible and interdependent whole—the world market.
Today this prediction of the founders of Marxism has been brilliantly demonstrated, in almost laboratory fashion. The crushing domination of the world market is the most decisive fact of our epoch. Not a single country, no matter how big and powerful—not the USA, not China, not Russia—can stand apart from the mighty pull of the world market. This was, in fact, part of the reason for the collapse of the USSR.
Sunday, March 14, 2010
Friday, March 5, 2010
GENERAL STRIKE
GENERAL STRIKE
GREECE
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.......
WHICH SIDE ARE YOU ON BOYS?
-
-
Come all you good workers
Good news to you I'll tell
Of how the good old union
Has come in here to dwell
Which side are you on boys?
Which side are you on?
My daddy was a miner
He's now in the air and sun
He'll be with you fellow workers
Until the battle's won
Which side are you on boys?
Which side are you on?
They say in Harlan County
There are no neutrals there
You'll either be a union man
Or a thug for J. H. Claire
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Oh workers can you stand it?
Oh tell me how you can
Will you be a lousy scab
Or will you be a man?
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Don't scab for the bosses
Don't listen to their lies
Poor folks ain't got a chance
Unless they organize
Which side are you on boys?
Which side are you on?
Monday, March 1, 2010
Death and the Maiden (1994) - Roman Polanski
imdb
-
http://rapidshare.com/files/35419058/d1966394.part1.rar
http://rapidshare.com/files/35426700/d1966394.part2.rar
http://rapidshare.com/files/35433958/d1966394.part3.rar
http://rapidshare.com/files/35440684/d1966394.part4.rar
http://rapidshare.com/files/35448017/d1966394.part5.rar
http://rapidshare.com/files/35454681/d1966394.part6.rar
http://rapidshare.com/files/35460598/d1966394.part7.rar
http://rapidshare.com/files/35460841/d1966394.part8.rar
password: tcolk25
Wednesday, February 24, 2010
Wednesday, February 10, 2010
3 songs for February
-
-
Thursday, February 4, 2010
The Imaginarium of Doctor Parnassus(2009)
Monday, January 25, 2010
Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΟΥ 1922
HIGHLIGHT ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ:
Πολύ διαφορετικά προβλήματα προκάλεσε η έλευση των προσφύγων στο εγχώριο εργατικό κίνημα. Οπως εύστοχα επισημαίνει ένας αριστερός ιστορικός της περιόδου, «εκείνα τα πρώτα χρόνια της εισόδου στην ελληνική κοινωνία, οι πρόσφυγες δεν ενώθηκαν, δεν ενσωματώθηκαν στην εργατική κίνηση. Δεν συντόνισαν τη δράση τους μαζί. Δεν αισθάνθηκαν κομμάτι δικό της, παρόλο που αποτελούσαν το πιο εξαθλιωμένο μέρος της». Το αποτέλεσμα ήταν πως, σε μια πρώτη φάση, «ο διαχωρισμός αυτός συνέβαλε στη διάλυση του παλαιότερου οργανωμένου εργατικού κινήματος» (Δημ. Λιβιεράτος, «Κοινωνικοί αγώνες στην Ελλάδα (1923-27)», σ.28-9).
Συχνά, οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες χρησιμοποιούνταν από την εργοδοσία ως απεργοσπάστες ή για να ρίξουν τα μεροκάματα. Στα πολιτικά ντοκουμέντα του ΚΚΕ, τη δεκαετία του 1928, η «συρροή προσφύγων» και η «ύπαρξη χιλιάδων προσφυγικών εργατικών χεριών» καταγράφεται συχνά ως μια από τις βασικές αιτίες -αλλά όχι η μοναδική- για τη διόγκωση της ανεργίας («Επίσημα Κείμενα», τ.Β΄, χ.τ.έ. 1964, σ.205, 216 & 574).
Τα ίδια ντοκουμέντα επισημαίνουν βέβαια ότι, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με τους μετανάστες, αυτή η πίεση στην αγορά εργασίας δεν προέρχεται μόνο «από τον φυσικόν ανταγωνισμόν της εργατικής δυνάμεως των προσφύγων», αλλά και από κάθε αδύναμη κοινωνική κατηγορία: «Εις ειδικήν βάρβαρον φρικτήν εκμετάλλευσιν υποβάλλονται αι γυναίκες και οι νέοι, οίτινες επειδή μένουν έξω από τας επαγγελματικάς οργανώσεις γίνονται συναγωνισταί [ενν.: ανταγωνιστές] των ηλικιωμένων ανδρών και εργατών και μεγεθύνουν το μίσος των μελών της αυτής τάξεως» (όπ.π., σ.107).
Τα προβλήματα ήταν -και τότε- οξύτατα και τα διλήμματα πραγματικά. Με τη γνώση που μας προσφέρει η χρονική απόσταση, διαπιστώνουμε πως η μεσοπολεμική Αριστερά τα έλυσε με τον καλύτερο δυνατό, για την περίσταση, τρόπο: καταπολεμώντας στην πράξη το διαχωρισμό γηγενών-προσφύγων κι οργανώνοντας μαζικά τους τελευταίους σε κομματικές οργανώσεις και συνδικάτα, έτσι ώστε ο «εφεδρικός στρατός» των αφεντικών να καταργηθεί ως τέτοιος στην πράξη.
Στοιχειώδης μαρξιστική παιδεία και (κυρίως) ταξικό ένστικτο αρκούσε (και αρκεί), άλλωστε, για να διαπιστώσει κανείς ότι, σε τελική ανάλυση, αυτό που ρίχνει τα μεροκάματα δεν είναι οι (όποιοι) «ξένοι» αλλά ο εις βάρος τους ρατσισμός...
ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ